چند ماهي بود دخترشو از دست داده بود و دست از كارو زندگي كشيده بود.
گوشه گير شده بود و با هيچ كس حرف نمي زد و كارش شده بود اشك و آه.
خيلي ها سعي كردند اونو به زندگي عادي برگردونن و موفق نشدند.
شبي خواب ديد توي بهشته و صفي از فرشته ها شاد و خندون و شمع
به دست به سمت دشتي پر گل و سرسبز حركت مي كنند.
خوب كه دقت كرد، ديد شمع همه روشنه جز يكي شون.
جلوتر رفت تا علت رو بپرسه ، با تعجب ديد، اون فرشته ، دختر كوچولوي
خودشه كه بر خلاف بقيه اندوه عميقي هم توي چهره اش ديده مي شد.
پرسيد دخترم چرا غمگيني؟! چرا شمعت خاموشه؟!
براي خوندن بقيه داستان بر روي ادامه مطالب كليك كنيد
جواب شنيد :
پدر اين شمع شادي منه ، هميشه هم همراهمه و بايد روشن باشه.
وقتي شما بخاطر من گريه مي كني ، اشك هات اونو خاموش مي كنه. و با دلتنگي هاي تو منم غمگين مي شم. ............... آره عزيز دلم، وقتي يه عزيز مهربون رو از دست مي ديم، بايد بدونيم اون جائي رفته كه درد و غم رو تجربه نمي كنه. جائي كه كسي نمي تونه بهش آزار يا آسيبي برسونه. جائي كه بايد شاد باشه ، شاد شاد. ولي اندوه ما اونو اندوهگين مي كنه. غصه ما ، اونو غصه دار مي كنه. و اگه واقعا دوستش داريم و آرامشش رو مي خوايم. حق نداريم با رفتارمون شادي رو ازش بگيريم. براش هديه بفرستيم، براش دعا كنيم، از ديگران حلاليت بطلبيم براش
و بادادن خيرات شادش كنيم.